Η κυβέρνηση, μετά τους ανέξοδους λεονταρισμούς ότι τάχα αντιστάθηκε στην τριαρχία των δανειστών μας, προχώρησε στη λήψη μιας καταιγίδας μέτρων, διαψεύδοντας για πολλοστή φορά τις διαβεβαιώσεις της ότι δεν θα ληφθούν νέα. Όλα όμως αυτά που ανακοίνωσε, προβλέπονται στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα κι επομένως δεν δικαιούται κανείς να αιφνιδιάζεται.
Παρά τις πρόσφατες δηλώσεις του επικεφαλής του EFSF κ.Κλάους Ρέντλιγκ ότι το πρόγραμμα δεν «δουλεύει» για την Ελλάδα, η ανορθολογική και αντικοινωνική μνημονιακή πολιτική συνεχίζεται.
Στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων επισπεύδονται οι διαδικασίες ρευστοποίησης δημοσίων επιχειρήσεων και ακινήτων (των τελευταίων με τη μέθοδο sale and lease back), με στόχο να συγκεντρωθούν 5 δις ευρώ μέχρι τα τέλη του έτους προς εξόφληση των κουπονίων των τόκων των δανείων.
Σε συνθήκες χρηματιστηριακής κατάρρευσης και απαξίωσης της τιμής των μετοχών, ο κ. Όλι Ρεν διατάσσει και η κυβέρνηση αποδέχεται να πουλήσουμε περισσότερα τεμάχια δημόσιας περιουσίας για να πιάσουμε το στόχο.
Ο στενός και ευρύτερος δημόσιος τομέας συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο. Μια νησιωτική χώρα με εγκατεσπαρμένα τα μέλη του εθνικού σώματος σε όλα τα σημεία του ορίζοντα και με τεράστια κενά πολλών οργανικών θέσεων σε όλους τους τομείς της δημόσιας και κοινωνικής δραστηριότητας, πειθαναγκάζεται να καταργήσει ή να συρρικνώσει δια της συνενώσεως κρίσιμους δημόσιους τομείς, Ερευνητικά Κέντρα και Κοινωνικές Υπηρεσίες που προσφέρουν σπουδαίο έργο στους πολίτες.
Το κράτος ιδιωτικοποιείται με γοργούς ρυθμούς, παρά τη χρεοκοπία διεθνώς του νεοφιλελεύθερου προτάγματος. Ακόμη και στην καρδιά του κράτους, στο Υπουργείο Οικονομικών, έχουν εγκατασταθεί φύλακες ιδιωτικής εταιρίας ασφαλείας, που ελέγχουν την προσέλευση ακόμη και αστυνομικών της ΕΛ.ΑΣ..
Εξάλλου, όλοι οι Έλληνες μέσα από τους ευφημισμούς και τις αποσιωπήσεις του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ.Βενιζέλου αντιλήφθηκαν ότι η εργασιακή εφεδρεία είναι ο προθάλαμος των απολύσεων. Είτε με την κατάργηση των συγκεκριμένων κενών οργανικών θέσεων, είτε με τη γενικευμένη ιδιότητα του κινητικού «κρατικού» υπαλλήλου, οι απολύσεις αφορούν σε όλο τον ευρύτερο και στενό δημόσιο τομέα, στα ΝΠΔΔ, στα ΝΠΙΔ δημοσίου συμφέροντος, στους ΟΤΑ κ.λπ.. Με την επινόηση της ύπαρξης του πλεονάζοντος προσωπικού, εκεί όπου μέχρι σήμερα οι υπάρχοντες Κανονισμοί προέβλεπαν πολλές κενές οργανικές θέσεις, επιχειρείται να μειωθεί άνευ άλλου η δημοσιονομική δαπάνη, για να περισσέψουν χρήματα προς πληρωμή των τοκοχρεολυσίων των δανείων.
Προς κατανόηση του μεγέθους του ανοσιουργήματος της προϊούσας συρρίκνωσης του κράτους, πρέπει να αναφερθεί ότι η πλέον ευημερούσα χώρα της Ευρώπης και ίσως του κόσμου, με υψηλό ρυθμό ανάπτυξης και απρόσβλητη από την κρίση, Νορβηγία (όπως και άλλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης) διαθέτει, με πληθυσμό 5 εκατ. (λιγότερο από τον μισό της Ελλάδας και χωρίς τα προβλήματα του εκτεταμένου εθνικού της χώρου), 750.000 μονίμους δημοσίους υπαλλήλους και άνω των 10.000 δημοτικών και κρατικών επιχειρήσεων.
Η γενίκευση με επείγουσες και πιεστικές διαδικασίες των ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα και η επιταχυνόμενη διαπραγμάτευση με την ΕΕ για τη λειτουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (όπου ακόμη και οι απορρυθμίσεις του Μεσοπρόθεσμου θα φαντάζουν φιλεργατικές!), κατ’απαίτηση των Γερμανών, θα οδηγήσει σε πλήρη διάλυση του Εργασιακού και Ασφαλιστικού Συστήματος.
Η νέα λίστα με τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, σε μια χώρα που δεν διακρίνεται για το υψηλό επίπεδο υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας, με την έξοδο πολλών επαγγελματικών κατηγοριών από αυτήν, θα επιτείνει τη ζούγκλα στην αγορά εργασίας.
Με την επίσπευση των διαδικασιών του «ανοίγματος» των από πολλών ετών υπερκορεσμένων επαγγελμάτων διαφόρων επιστημόνων και άλλων ειδικοτήτων, που κάθε άλλο παρά έχουν πλεονάζουσα ζήτηση από την Κοινωνία και την οικονομία, θα επικρατήσει μια ατμόσφαιρα αλληλοεξόντωσης για την καθημερινή επιβίωση, θα υποβαθμίσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες και θα καταλύσει κάθε έννοια δημοσίου συμφέροντος, ανεξαρτήτως του ότι θα απομειωθούν τα έσοδα του κράτους και θα καταρρεύσουν οι Ασφαλιστικοί του Οργανισμοί.
Με τι κριτήρια και ποιες μελέτες προσδιορίζεται η έννοια του «πλεονάζοντος» προσωπικού ή της «απελευθέρωσης» ήδη κορεσμένων επαγγελμάτων, όταν ακόμη και η Έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ αναφέρει ότι η πλειοψηφία των οικονομολόγων που απασχολούνται σ’αυτό εφάρμοζαν μια συνταγή διάσωσης γενική και άσχετη με τις εξειδικευμένες συνθήκες και ανάγκες κάθε χώρας και όταν η επιστημονική τους κρίση πολύ συχνά υποχρεώθηκε να ευθυγραμμιστεί με τις επίσημες θέσεις του ΔΝΤ;
Αναφορικά με το Ενιαίο Μισθολόγιο, όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να αντιληφθούν, ότι υπάρχει δέσμευση του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου για την εξίσωση του εργασιακού και μισθολογικού καθεστώτος μεταξύ Δημοσίου, ΔΕΚΟ και ιδιωτικού τομέα.
Όλα γίνονται με γνώμονα την εξοικονόμηση πόρων για τους δανειστές, όπως ο συνοδευτικός «λογαριασμός» των νόμων προσδιορίζει.
Εξάλλου, κυρίαρχη κατεύθυνση του Μνημονίου και της κυβερνητικής δημοσιολογίας είναι ότι δεν πρέπει να υπάρχει κανένα σύστημα σταθερής και ασφαλισμένης απασχόλησης, που θα «τραβά» και τα άλλα αβέβαια εργασιακά συστήματα προς τα πάνω, έτσι ώστε να επικρατήσει γενικευμένη εργασιακή αβεβαιότητα και ευελιξία, με διαρκή και χωρίς πάτο υποτίμηση της εργατικής δύναμης.
Ελπίζουμε πως οι Έλληνες θα αντιληφθούν ότι σ’ αυτή τη θεσμική, εργασιακή και κοινωνική αποδόμηση δεν υπάρχει τέλος και θα αποφασίσουν να ανακόψουν, με κάθε δημοκρατικό μέσο, αυτή την πορεία διάλυσης της Κοινωνίας και καταστροφής της πατρίδας.
Ο κ. Αλέξης Μητρόπουλος είναι Καθηγητής Εργατικού Δικαίου & ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου