Η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα μετά τον δεύτερο εκκαθαριστικό λογαριασμό, ο ΟΤΕ κόβει το τηλέφωνο στους έξι μήνες καθυστέρησης, η ΕΥΔΑΠ περιμένει να συμπληρωθούν επτά τριμηνιαίοι λογαριασμοί πριν στείλει τον υπάλληλο να κόψει το νερό. Αλλά παρά τις διαφορές στην πολιτική απέναντι στον πελάτη, και οι τρεις ΔΕΚΟ έχουν ένα κοινό σημείο: στα γκισέ για την επανασύνδεση όσο περνούν οι εβδομάδες, οι μήνες της κρίσης, μαζεύονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι.
«Οταν το κοινό είναι υπεράριθμο για τα ταμεία, η ουρά ξεκινάει απ’ τις σκάλες». Ετσι γράφει η τοιχοκολλημένη ανακοίνωση στην ΕΥΔΑΠ της οδού Αθηνάς, εκεί που πληρώνονται οι ληξιπρόθεσμοι λογαριασμοί. Δεν είναι κάτι σπάνιο: η ουρά βγαίνει στις σκάλες από τον πρώτο όροφο, στριφογυρνάει στον ημιώροφο και φτάνει -αν το πιστεύετε- μέχρι το ισόγειο.
Κάπου στη μέση της, η κυρία Αρτεμη. «Ο, τι μπορώ θα το πληρώσω. Ο, τι δεν μπορώ δεν θα το πληρώσω», λέει. Στα 37 της, είναι μία από τις ελάχιστες γυναίκες που δουλεύουν delivery. Γελάει με την έκπληξή μου. «Μέχρι το καλοκαίρι δούλευε το μηχανάκι ο άνδρας μου», εξηγεί, «αλλά έπεσε, χτύπησε στο γόνατο και τώρα δεν μπορεί. Οπότε παρά να χάσουμε τον μισθό…». Η Αρτεμη μού κάνει με τα δύο χέρια πώς γκαζώνει το μηχανάκι. «Η ανάγκη, βλέπεις, τα αλλάζει όλα», λέει.
Αλλάζει ακόμη και τον τρόπο που σκέφτονται οι άνθρωποι. Ο κύριος Γιάννης, ας πούμε, είναι στην ουρά για τα χρέη των άλλων. «Εχω μια γκαρσονιέρα στο κέντρο», εξηγεί, «και τη νοίκιασα σ’ ένα ζευγάρι, 250 ευρώ, πέρυσι. Κάποια στιγμή σταμάτησαν να πληρώνουν κοινόχρηστα, ένα μήνα, δύο, τρεις, μου διαμαρτυρήθηκε ο διαχειριστής. Οπότε, τους πήρα τηλέφωνο. Ελα όμως που δεν το σήκωνε κανείς». Ο κύριος Γιάννης έκανε υπομονή μερικές μέρες, και μετά με το δικό του κλειδί μπήκε μέσα στο διαμέρισμα. «Ηταν πριν από ένα μήνα», λέει. «Ξέρετε τι βρήκα; Τίποτα! Ούτε έπιπλα, ούτε ρούχα, ούτε τίποτα. Μόνο πεταμένους στο πάτωμα τους λογαριασμούς. 500 ευρώ ΔΕΗ, 100 ευρώ ΕΥΔΑΠ, ούτε θυμάμαι πόσο ΟΤΕ. Συν το τελευταίο νοίκι που δεν το πλήρωσαν ποτέ, ζημιά χίλια ευρώ». Οι υπάλληλοι στις ΔΕΚΟ κάθε μέρα ακούνε τέτοιες ιστορίες τον τελευταίο καιρό. Ολο και περισσότεροι ενοικιαστές πιάνουν σπίτια με φθηνό ενοίκιο, και μόλις τους κόψουν ΔΕΗ και ΟΤΕ εξαφανίζονται. Κι επειδή κανένας λογαριασμός δεν είναι στο όνομά τους, βρίσκεται ο ιδιοκτήτης στο τέλος να «φοράει» το φέσι του ηλεκτρικού, του νερού και του τηλεφώνου. «Πρέπει να πάθεις για να μάθεις», όπως λέει και ο κ. Γιάννης.
Πέντε μέτρα πιο μπροστά, η κ. Αρτεμη έχει φτάσει στο γκισέ. «Για διακανονισμό», την ακούω να λέει στον υπάλληλο. Γυρίζει προς το μέρος μου, «και τι να κάνω;», λέει. «Εγώ δεν έχω λεφτά ούτε τον τωρινό λογαριασμό να πληρώσω. Οχι να μου βάλουν και τους παλιούς μαζί». Και η ουρά συνεχίζει να αυξάνει «κάτω» στο ισόγειο. Δεν θα αργήσει η ώρα που θα βγει έξω, στο πεζοδρόμιο...
από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την 25/9/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου