Το ΒΗΜΑ/Ψηφιακή Έκδοση, δημοσίευσε άρθρο του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Herman Van Rompuy, ταυτόχρονα με τη γαλλική εφημερίδα LE MONDE στις 04/08 τ. ε., αναφέρετε στην συνάντηση των ευρωπαίων ηγετών την 21η Ιουλίου στις Βρυξέλες, οι οποίοι αποφάσισαν:
α)την εγγύηση χρηματοδότησης του προγράμματος προσαρμογής για την Ελλάδα, να καταστεί το ελληνικό χρέος πιο βιώσιμο β) να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη των αγορών γιατί το δημόσιο χρέος κυριαρχεί στις χώρες της ευρωζώνης.
Θεωρεί τις αποφάσεις που πάρθηκαν ιδιαίτερα σημαντικές, παραδέχεται στην πράξη αιωρούνται παρανοήσεις γύρο από το φλέγον αυτό θέμα, λόγω της πολυπλοκότητας των αποφάσεων, τις αμφισβητήσεις των κοινοβουλίων ορισμένων κρατών-μελών, αντιδρούν αρνητικά οι αγορές.
Δεν βλέπω γιατί ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ Herman Van Rompuy χαρακτηρίζει αρνητικές τις αντιδράσεις αυτών που καλούνται να εγκρίνουν, εκ των υστέρων, αποφάσεις που έχουν παρθεί χωρίς προηγουμένως να ερωτηθούν. Τα εθνικά κοινοβούλια δεν έχουν συσταθεί για να εγκρίνουν ειλημμένες αποφάσεις, λειτουργούν ανεξαρτήτως της θέλησης των εθνικών κυβερνήσεων. Τα μέλη των κοινοβουλίων νομοθετούν, δεν επικυρώνουν, με εντολή, αποφάσεις όταν οι δημοκρατικοί θεσμοί λειτουργούν. Κάθε βουλευτής ψηφίζει (ή πρέπει) κατά συνείδηση, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις βουλευτών οι οποίοι δεν συμφώνησαν με τις προτάσεις των κυβερνήσεων του κόμματος με το οποίο εκλέχτηκαν βουλευτές. Πρόσφατο παράδειγμα οι Ηνωμένες Πολιτείες, κανείς από την Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών δεν έκρινε τη ψήφο των βουλευτών και των γερουσιαστών-θετική ή αρνητική-, ούτε ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών κ. Μπάρακ Ομπάμα έκανε κάποιο υπαινιγμό, ούτε διέγραψε κανένα από το κόμμα, για την αρνητική του ψήφο!
Οι αγορές λειτουργούν έχοντας υπόψη το περιεχόμενο συγκεκριμένων αποφάσεων, εξετάζουν τη βιωσιμότητα της οικονομίας, το εφικτό υλοποίησης των αποφάσεων, οι αποφάσεις παίρνονται εύκολα, δύσκολη είναι η υλοποίησης τους. Εις ότι αφορά την λήψη αποφάσεων, η περίπτωση της Ευρωζώνης δεν είναι το καλλίτερο παράδειγμα προς μίμηση: οι αποφάσεις της είναι βιαστικές, συνήθως δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς, παίρνονται μόνο από τους πολιτικούς, όλα τα θέματα δεν λύνονται μόνο από τους πολιτικούς, χρειάζονται και αυτοί που καλούνται να τις υλοποιήσουν. Παράδειγμα, μέχρι την ημέρα της υπογραφής του Μνημονίου Ι κανείς από την ευρωζώνη και την ΕΚΤ, δεν στήριξε τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, την επομένη της υπογραφής ο κ. Τρισέ ανακοίνωσε ότι τα ελληνικά ομόλογα είναι αξιόπιστα τα εγγυάται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα!
Ο αγορές δύσκολα πείθονται με όσα εξαγγέλλουν/λένε οι πολιτικοί, αν η απόφαση δεν στηρίζεται σε συμπεράσματα συγκεκριμένων μελετών, δεν πείθονται.
Οι Κυβερνήσεις ανεπτυγμένων χώρων ή Τράπεζες δεν χορηγούν σε πιστούχο δάνειο 110 δις ευρώ σε χρόνο ρεκόρ, με όρους λεόντειας σύμβασης, σε χώρα-πιστούχο με χρέος όπως αυτό της Ελλάδος. Τέτοιες αποφάσεις κάνουν κακό στην οικονομία της πιστούχου χώρας, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι δανειστές θα εισπράξουν το λαβείν τους και δεν θα είναι υπαίτιος η πιστούχος χώρα ή οι πολίτες της πιστούχου χώρας.
Αυτό που κάνει εντύπωση από τις δηλώσεις του κ. Rompuy είναι: τον Οκτώβριο του 2009 και κατά τη διάρκεια του έτους 2010, κανείς από τους ηγέτες της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης δεν μίλησε για χρέος της Ελλάδος, για χρέος των χωρών μελών της Ευρωζώνης, όλοι μιλούσαν για υπερβολικό δημοσιονομικό έλλειμμα. Στην Ελλάδα δεν υπήρχε πολίτης που να μη αναφέρετε σε ποσοστό δημοσιονομικού ελλείμματος, το μάθανε «απέξω και ανακατωτά». Πολίτες, Κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, κάθε ήμερα μιλούσαν για το δημοσιονομικό έλλειμμά και ξαφνικά διαγράφτηκε από το λεξιλόγιο όλων των αξιωματούχων το έλλειμμα του προϋπολογισμού και μας προέκυψε το χρέος του δημοσίου «που κυριαρχεί στις χώρες της Ευρωζώνης.
Χρεοκοπεί μια χώρα όταν επί σειρά ετών έχει ελλείμματα; Ναι, ήταν η απάντηση της ευρωζώνης όταν προσπαθούσαν να μας το υποβάλουν . Η σωστή απάντηση είναι όχι, σε καμία περίπτωση δεν αρκούν τα ελλείμματα για να οδηγηθεί μια χώρα σε χρεοκοπία. Να δούμε δείκτες ανεπτυγμένων οικονομιών την περίοδο που η Ευρωζώνη θέλησε να «σώσει» την Ελλάδα γιατί είχε υπερβολικό δημοσιονομικό έλλειμμα: Για το 2009, η ευρωζώνη είχε έλλειμμα 6,2%, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής 12,5% - το 2008 είχε έλλειμμα 5,9%-, η Ιαπωνία είχε έλλειμμα 10,5%, το 2008 ήταν 10,5% του ΑΕΠ.
Για την Ελλάδα, η απόφαση της ηγεσίας της ευρωζώνης ήταν το λάθος απόφαση. Το πρόβλημα της Ελλάδος δεν ήταν το δημοσιονομικό έλλειμμα, το 2009 εκτοξεύτηκε στο 15,7% του ΑΕΠ με υπολογισμούς ποσών μη συγκρίσιμους με τους αντιστοίχους δείκτες των μελών-χωρών της ευρωζώνης, το 2010 υποχώρησε κάτω από το 10% του ΑΕΠ. Κατά την διάρκεια της οικονομικής χρήσης το δημοσιονομικό έλλειμμα παρακολουθείτε κάθε μήνα για να κάνουν οι κυβερνήσεις διορθωτικές αλλαγές, οριστικοποιείται το έλλειμμα με τη λήξη της χρήσης, τότε έχομε τα στοιχεία του πραγματικού ελλείμματος. Για να μπορέσει η ζώνη του ευρώ να συγκρατήσει τους τριγμούς της κρίσης και να προστατευτούν οι ξένες τράπεζες οι οποίες είχαν και έχουν στη κατοχή τους ελληνικά ομόλογα όπως και άλλων χωρών, επιλέχτηκε η Ελλάδα να απορροφήσει τις αστάθειες της οικονομικής κρίσης και του ευρώ, στη πράξη χρησιμοποιήθηκε ως σανίδα σωτηρίας.
Αυτήν την ανάγκη εξυπηρετούσε το δάνειο των 110 δις ευρώ, με εργαλείο τον μηχανισμό στήριξης, τελικά απέτυχαν οι αξιωματούχοι εις ότι αφορά την Ελλάδα, προστατεύτηκε το ευρώ, τα μη εγγυημένα δάνεια της Ελλάδος τέθηκαν υπό καθεστώς εγγυήσεως, με τις εμπράγματες ασφάλειες που δόθηκαν, κατά τις προβλέψεις του Μνημονίου Ι.
Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και των χωρών μελών της Ευρωζώνης είναι το συνολικό χρέος(χρέος του δημοσίου-ιδιωτικό εξωτερικό χρέος), όχι από μόνο του το χρέος του δημοσίου. Η Ελλάδα είχε, με τα στοιχεία του ΔΝΤ, καλλίτερους δείκτες συνολικού χρέους από πολλές χώρες της ευρωζώνης. Θα αναφέρω ενδεικτικά ως ποσοστό επί του ΑΕΠ της κάθε χώρας, για το 2009: Ελλάδα 179% , μέσος όρος Ε.Ε. 175%, Ολλανδία 234%, Ιρλανδία 222%, Βέλγιο 219%, Ισπανία 207%, Πορτογαλία 197%, Ιταλία 194%.(Πηγή, όλοι οι δείκτες. Γιώργος Δελαστίκ-ΕΘΝΟΣ 11/02/2010). Παρά ταύτα η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε και συνεχίζει να χρησιμοποιείται.
Λέγει σε ένα σημείο των δηλώσεων του ο κ. Rompuy : Οι αποφάσεις της 21ης Ιουλίου θα μειώσουν αισθητά της χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος μέχρι το 2020, δίνοντάς της τον απαραίτητο χρόνο ώστε να επαναφέρει την ανάπτυξη και να επανενταχθεί στις αγορές. Αυτό βέβαια θα συμβεί εάν εφαρμοστούν οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και την είσπραξη των φόρων. Εμείς θα προσφέρομε τεχνολογική και διοικητική βοήθεια στην Ελλάδα...».
Για να εισπραχθούν φόροι πρέπει να υπάρξει φορολογητέα ύλη. Οι μεταρρυθμίσεις που προτείνονται από την Ευρωζώνη, είναι σωστές αν εφαρμοστούν σε χώρες όπως η Ολλανδία, η Δανία, η Αυστρία...η Ελλάδα είναι μια άλλη περίπτωση χώρας, πρέπει να αλλάξουν πολλά, πριν προχωρήσομε στην εφαρμογή των σωστών προτάσεων, ανέφικτων όμως τώρα για την Ελλάδα. Βασικές αδυναμίες της χώρας μας: η λογική του κράτους, η λογική των πολιτικών, η νοοτροπία των Ελλήνων η οποία τα τελευταία δύο χρόνια επιβαρύνθηκε αρνητικά, η απουσία του management στο τομέα της παραγωγής. Αυτές οι αδυναμίες καθιστούν ανέφικτες τις μεταρρυθμίσεις που θέλει να επιβάλει η Ευρωζώνη στους Έλληνες με ταχύτητα φωτός, δεν θα μπορέσει. Θα το μπορούσε αν φρόντιζε προηγουμένως: Να «αλλάξει» η νοοτροπία, μπορεί να γίνει σε βάθος χρόνου, με επιχειρήματα και προτάσεις εφικτές σταδιακής εφαρμογής. Να περιοριστούν οι εξουσίες της Κεντρικής Κυβέρνησης, να ασχοληθεί η Κυβέρνηση με τον επιτελικό σχεδιασμό, τα θέματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής, να μεταφερθούν όλες οι αρμοδιότητες, οι οποίες αφορούν την καθημερινότητα του πολίτη, στην τοπική αυτοδιοίκηση. Να ανακληθεί η πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση αποκέντρωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης, να επανέλθει η προηγούμενη ρύθμιση ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, ήταν λειτουργική, είχε πολυετή συσσωρευμένη εμπειρία, σε καιρούς κρίσης δεν χωρούν μεταβολές οι οποίες μεταβάλουν το status των τοπικών κοινωνιών.
Η πρωτογενής παραγωγή έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα, να μη εισάγει αλλά να εξάγει ακτινίδια, πατάτες και λεμόνια στη Νέα Ζηλανδία, την Αργεντινή, τη Χιλή. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται αναδιοργάνωση των καλλιεργειών, επιβάλλεται η δημιουργία βιώσιμων γεωργικών εκμεταλλεύσεων, δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική η παραγωγή της γεωργικής εκμετάλλευσης όταν το πλήθος των γεωργικών κλήρων κατά αγροτική οικογένεια, είναι περίπου 30 στρέμματα, κατακερματισμένος σε 5-7 σημεία. Δεν έχομε οργανωμένη κτηνοτροφία, κτηνοτροφική παραγωγή, έχομε τη μεγαλύτερη θάλασσα στην περιοχή μας, αλλά ψάρια εισάγομε από την Τουρκία η οποία ψαρεύει στις ακτές της του Αιγαίου. Χρειάζονται εξ αρχής γενναίες παρεμβάσεις, απευθείας από την ευρωζώνη, αν γίνει αυτό θα έχομε την πρώτη και σημαντική μεταρρύθμιση στην παραγωγή.
Είναι λάθος η επιλογή των ιδιωτικοποιήσεων στο δευτερογενή τομέα κατά την παρούσα φάση της οικονομίας. Αν τώρα δοθούν ΔΕΗ, Νερό, Τυχερά παιχνίδια όπως ΟΔΕΠ, ΟΣΕ, κ. λπ. σε ιδιώτες γιατί θα πλειοδοτήσουν και μάλιστα σε χρόνο μηδενικό, θα διψάσομε, δεν θα έχομε φως, δεν θα υπάρχει σιδηρόδρομος από τον πρώτο χρόνο. Οι περισσότερες μεγάλες βιομηχανικές μονάδες του ιδιωτικού τομέα είναι ζημιογόνες, δεν κυκλοφορεί χρήμα, αν πέσει έξω η νέα ιδιοκτησία στην ΕΥΔΑΠ ή τη ΔΕΗ, τι θα γίνει; Την δεκαετία του 1960 η Ελλάδα είχε επενδυτές και επενδύσεις επιχειρήσεων διεθνούς φήμης, γνωστού εμπορικού σήματος και μέγεθος αγοράς σε αριθμό και αξία παραγωγής όση δεν είχε από συστάσεως του ελληνικού κράτους, σήμερα δεν έμεινε καμία, έφυγαν, αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ.
Αν οι ΔΕΚΟ είναι ζημιογόνες, για τις ζημίες δεν φταίει το νομικό πρόσωπο, φταίνε οι μη ικανές διοικήσεις, οι υπουργοί οι οποίες ασκούσαν την τιμολογιακή πολιτική. Για τις εταιρείες αυτές έχουν δαπανηθεί τεράστια πόσα, δεν διαγράφονται έτσι απλά. Η σωστή απόφαση είναι: να αναλάβει η ευρωζώνη πρωτοβουλίες μελέτης της βιωσιμότητας όλων των εταιρειών ΔΕΚΟ, να οριστεί διοίκηση με ικανό management, να δούμε την πορεία της μονάδας για 10 χρόνια, προϋπόθεση: θα νομοθετηθεί η ποινική και αστική ευθύνη των διοικήσεων των εταιρειών που ανήκουν στο δημόσιο.
Η Ελλάδα έχει διαρθρωτικές αδυναμίες στην παραγωγή, για αυτό και υπολείπεται όλων των χωρών μελών της Ευρωζώνης. Σε δολάρια το 2007, τιμές fob: η Ολλανδία με 7,5 εκ. εργαζομένους είχε εξαγωγές αξίας 465 δις, η Ελλάδα με 4,94 εκ. εργαζόμενους είχε 25,76 δις, η Σουηδία με 4,66 εκ. εργαζόμενους 176, 5 δις, η Αυστρία με 3,56 εκ. εργαζόμενους 158,30 δις, η Δανία με 2,90 εκ. εργαζόμενους 102,68 δις, η Φινλανδία με 2,68 εκ. εργαζόμενους 92,62 δις, Νορβηγία με 2,50 εκ. εργαζόμενους 136, δις. Έναντι των χωρών αυτών, η Ελλάδα έχει περισσότερες πηγές πλούτου.
Μεταρρύθμιση ουσίας είναι η παροχή τεχνικής βοήθειας από την Ευρωζώνη, για τη ταχύτερη και παραγωγική λειτουργία της διοίκησης. Ότι το πρόβλημα αυτό υπάρχει αποδεικνύεται από τη λάθος απόφαση της Κυβέρνησης και των Δανειστών: ο υπουργός οικονομικών, δια μόνης της υπογραφής του να δεσμεύει τη χώρα, απολύει τους διευθυντές των υπηρεσιών είσπραξης των φόρων, αυξάνει ή μειώνει τον αριθμό των αντίστοιχων υπηρεσιών, υπάρχει ένας άνθρωπος με τέτοιες και τόσες ικανότητες; Πήγε ποτέ υπουργός της ελληνικής κυβέρνησης να διεκπεραιώσει φορολογική του υπόθεση, για να καταλάβει τι περίπου συμβαίνει; Για ότι κακό συμβαίνει, έχει την ευθύνη ο υπουργός γιατί αυτός εξέδωσε τις αποφάσεις είσπραξης των εσόδων του προϋπολογισμού.
Μεγάλη κουβέντα να ανοίξουν τα επαγγέλματα φαρμακοποιών, δικηγόρων κ. λπ. Ποίος εμπόδισε κάποιον να γίνει δικηγόρος ή αν διπλασιαστεί ο αριθμός των φαρμακείων, ποίο όφελος θα προκύψει για το κράτος, η φορολογητέα ύλη θα είναι η ίδια, κατανεμημένη σε περισσότερους επιτηδευματίες, ούτε ωφέλεια των πολιτών θα προκύψει, απλά θα «σκοτώνονται» μεταξύ τους οι γειτνιάζοντες φαρμακοποιοί, αυτό που επιδιώκεται για ορισμένους κλάδους λύνεται με απλές διοικητικές πράξεις αρκεί να το θέλει η Κυβέρνηση. Να ανοίξει το επάγγελμα των ταξί και τι θα γίνει αν αντί 12.000 ταξί θα έχομε στην Αθήνα 20,000-30.000 ταξί, το μόνο που θα καταφέρομε θα χαθούν εργατοώρες, θα αυξηθεί το κόστος καυσίμων κίνησης των αυτοκινήτων λόγω βραδυπορίας κ. ο. κ.
Αυτές οι πρωτοβουλίες δεν έχουν καμία αξία μεταρρύθμισης, απορρύθμισης της κοινωνίας επιτυγχάνεται με τις βιαστικές κινήσεις. Αυτό που χρειάζεται στη παρούσα φάση είναι: η έκδοση διοικητικών πράξεων, η μεταρρύθμιση είναι σοβαρή υπόθεση, χρειάζεται χρόνο και τη σωστή προσέγγιση, αλλιώς ποίος είδε το διάβολο και δεν φοβήθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου